نمایش خبر نمایش خبر

نقد منصفانه یا تعریف و تمجید

نقد منصفانه یا تعریف و تمجید



مسئله روشن  است و قانون گذار پیش بینی های لازم را کرده است. امروزه نمی توانیم خود را جهل به قوانین بدانیم و ادعا کرد که از قوانین چیزی نمی دانیم، مردم و مسئولان حق دارند نظرات خود را از طریق رسانه ها به اطلاع هم برسانند. پل ارتباطی بین این دو هم رسانه ها هستند چه مکتوب و چه غیر مکتوب، شما هم اگر نظراتی دارید برای ما ارسال کنید.
اینها هم مکالمات و گفتگوهایی است که بین کارکنان و خبرنگاران دفاتر نشریات با مدیران و مسئولین رده های مختلف صورت می گیرد. مسئولین در موازاتی که مدعی کار برای مردم هستند اما گاه خوش ندارند، انتقادات گزنده در رسانه ایی علیه آنها منتشر شود. این است که گاه تنش هایی بین رسانه ها و مسئولین روی می دهد و در آخر اگر به بازتاب و جوابیه ختم نشود راه دادگاه در پیش گرفته تا اعاده حق کنند. کمتر کسی از مسئولان است که معتقد باشد فضا نقد اگر بر جامعه حاکم نباشد، آن جامعه دچار بیماری خواهد شد. مگر غیر از این است که در آموزه های اسلامی ما این حدیث شریف آمده است. «هر گاه شخص تباه کار مورد ستایش قرار گیرد، خداوند خشم آورد و از خشم او عرش بلرزد»
چگونه می توان فرد یا مدیری که خطا کرده مورد نقد قرار نداد! یا حتی یک فرد عادی در یک دستگاه اداری!  امر معروف و نهی از منکر مصداق آن همین جا است. نیکی ها را باید گفت و زشتی ها را باید منع نمود. پس رسالت قلم و نوشته همین است که با نوشتن خوبی ها، اشاعه دهنده خوبی ها باشد و با نوشتن زشتی ها، عبرتی باشد برای سایر خطاکاران و با زبان بی زبانی خود
از جامعه بخواهد تا در روش و منش خود تجدید نظر کنند. راه برون رفت از انسداد جامعه این است که انتقادات  سازنده باشد و کسی خود را مصون از انتقاد در نظر نگیرد. زیرا جامعه ای که درآن تمجید و ستایش بجای نقد منصفانه حاکم شود. این جامعه به بیراهه خواهد رفت. متأسفانه در برخی از ادارات و نهادهای عمومی ما چنین است، دوست دارند تمام تعریف و تمجید از عملکرد آن دستگاه بیان شود، در حالی که ما می دانیم هر اداره یا سازمانی بی نقص نیست و باید این عیوب از سوی مردم و از طریق رسانه ها گفته شود تا از سوی مسئولین حل و فصل شود.
محمد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌حسین تشکری بافقی
صاحب‌امتیاز و مد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یرمسئول