نمایش خبر

نسیم خوش نوروزی

برآمد باد صبح و بوی نوروز

به کام دوستان و بخت پیروز

مبارک بادت این سال و همه سال

همایون بادت این روز و همه روز

سعدی-بوستان

سال 1395 رو به پایان است؛ سالی که بر همه یکسان نگذشت، زیبا و نازیبا، امید و ناامیدی، ترس و یاس، شادی و ناراحتی؛ همه گذشتند و آنچه که از آنها باقی ماند، بازتاب کار و افعال انسانها است!

حضرت مولانا در مثنوی معنوی خود که جهانی از معارف بشری و الهی را در خود جای داده است. در بیتی شاهوار می گوید:

این جهان کوه و هست و فعل ما ندا

سوی ما آید نداها را صدا

بنا بر قاعده علم منطق؛ هر عملی را عکس العملی است در جهت مخالف با مساوی آن؛ یعنی اگر فردی در مقابل کوه بایستد و فریادی بزند، نتیجه آن در مقیاس زیاد به او بازتاب می‌شود. به هر جهت، نتیجه افعال و اعمال انسان در این دنیا به خود آدم بر می گردد؛ یعنی این دنیا دار مکافات آدم است. پس چه بهتر که از روزها و ساعات عمر خود به بهترین کیفیت در جهت اعتلای روح کمال گرا و آرمان خواه خویشتن استفاده کنیم و این حس بیداری را به فردا و پس فردا نیندازیم که فردا دور است. جان در حمایت یک دم است و دنیا وجودی میان دو عدم.

تلولو بهار جلوه گری می کند و نسیم خوش نوروزی وزان شده است. دنیا از خواب زمستانی بیدار شده و جامه نو تن کرده است. قبای سبز و زربفت با گلهایی از جنس سوسن و سنبل! خوشا به این نوروز که دلهای خفته را بیدار خواهد کرد.