علی خواجه بافقی|
محمد مظفر خان میرزا خان بافقی:
فرزند فخر الدین احمد بافقی از خوشنویسان سده 11 قمری بود. از آثار به جا مانده از او نسخه ای از رساله در علم هیأت تألیف علی ابن محمد قوشچی، بیست باب از خواجه نصرالدین طوسی و مفتاح بیست باب است که همراه با سلطان محمد به خط نسخ به سال 46-1045 قمری، 1014 خورشیدی نگارش نموده و در کتابخانه وزیری موجود است.

مدرس بافقی یزدی، سید احمد:
معروف به میرزا احمد مدرس فرزند سید حسن از غلمای صاحب نام جامع و کامل حوزه علمیه مشهد در سده معصر که به واسطه احاطه عمیقش بر علوم اسلامی به او لقب(نهنگ العلماء) داده اند. تاریخ تولد وی را بین سالهای 1282 و 1306 قمری، 1244 و 1267 خورشیدی در بافق ذکر کرده اند. آیت ا... خامنه ای، آیت ا... تنکابنی، آیت ا... العظمی سیستانی از شاگردان مشهور وی هستند. وی در شب تولد حضرت رسول اکرم در 17 ربیع الاول« 1386 قمری، 1345 خورشیدی» پس از 86 سال به ملکوت اعلی پیوست و پس از تشیع با شکوه در رواق دارالسیاده حرم حضرت رضا(ع) به خاک سپرده شد.

مدرس بافقی یزدی، سید قوام الدین:
 فرزند سید احمد از شعرا و فضلا و هنرمندان معاصر در مشهد بود. وی عالمی آراسته، فاضلی برومند و شاعری توانا بود. وی در نگارش خط نستعلیق بسیار چیره دست بود.  از وی اشعاری در قالب قطعه قصیده و مثنوی به یادگارمانده است. وی در جوانی و در حیات پدر به بیماری سرطان فوت نمود.
کسایی بافقی، محمد حسین: آیت ا... العظمی محمد حسین کسایی یزدی حائری فرزند: محمد الباقی الحائری بین علی بن عبدالغفور از علمای  بزرگ و فقهای صاحب نظر در قرن 13 قمری در بافق به دنیا آمد. وی پس از تحصیلات مقدماتی عازم کربلا شد و از اساتید آنجا به ویژه شیخ احمد کسایی بهره زیادی برد وی در علم ادبیات عرب، شعر، لغت، فقه و اصول فقه مطالعات بسیار داشت شاگردان زیادی را تربیت کرد و از دانشمندان مشهور کربلا به شمار می آمد او به سال (1310 قمری، 1271 خورشیدی ) در کربلا وفات یافت.

محرم بافقی، آقا محمد:
آقا میرزا محمد متخلص به (محرم) از شعرا، عرفا، خوشنویسان و دانشمندان سده 13 قمری است. اصلش از قصبه بافق می باشد که در اوایل عمر به دار العباده یزد آمد قریب به ده سال در حجره ای از حجرات تحتانیه مصلی ساکن و سالک طریقه ترک و تجرید گردید. گاهی هم حکاکی که در ان ماهر بوده می نموده و عارف صورتان معاصرش غالباً به منزلش تررد می کردند که مقدئمه عارف بیگلری در میان و او از یزد فرار کرد و به شیراز رفته، قرار گرفت تا روزگارش ( به سال 1231 قمری، 1194 خورشیدی ) به سر رسید. اشعار از اوست.
ای صنم مشاطه حسن دلارای تو کیست
کو به هر روزت به آیین دگر می پرورد
تا نبیند چشم نامحرم رخ آن نازنین
محرمش پیوسته در مهد نظر می پرورد

میرزا خلیل ا...:
از حاکمان سده دهم قمری از اشراف و اعیان بهاباد بافق بود. در زمان حکومت علی قلی خان شاملو به( سال 1034 قمری، 1003 خورشیدی) به یزد آمد و به سبب لیاقت و کاردانی تصدی مربوطه به امور زرتشتیان یزد به وی واگذار گردید. باغ چشمه خیر آباد و بازار تازیان از جمله عمارت های باقی مانده از اوست. مستوفی بافقی در شرح احوال و چنین می گوید: وی در تعظیم و اجلال سادات و اصحاب کمال بسیار مبالغه می فرمود و در رفاه حال رعایا و زیردستان غایت سعی می نمود.
میرزا سلطان مسعود:از دیگر فرزندان فخر الدین احمد بافقی است که به هنگام مرگ پدر، در صغر سن بود و در بافق حضور داشت و تحصیل خود را در همانجا شروع کرد و پس از آن برای ادامه تحصیل به شیرزا رفت و در( سال 1064 قمری، 1032 خورشیدی) که میرزا عنایت بیک از دنیا رفت مسند مین باشگیری و حکوت بافق و بهاباد ، نوقات، مغازه و جندق به او سپرده شد وی را حاکمی رعیت پرور، منصف و عادل دانسته اند. وی حمامی در بافق هم ساخته و از جامه خانه التفات لنگ های لطیف و کیس های پاکیزه به جهت صادرین و واردین معین نمود. وی در کنار« چاه قادر» که در وسط جاده یزد وبافق  قرار دارد آبادی زیبایی ساخت که در حال حاضر اثری از آن نیست و عاقبت در دار السطنه اصفهان به سال( 1071 قمری، 1039 خورشیدی) در گذشت.
 اشعار از اوست:
جها نیست از جامش اختر شناس
                                      که هست این رصد بر ضمیرش قیاس
به مهر آب  و آتش در آغوش هم
                                                در آن خاک تن ایمن از باد غم
زشامش فروزان صفای سحر
                                                  در آن فرش مر مر به جای صخر
توضیحات:
** چاه قادر در مسیر یزد و بافق معروف است به چاه خاور که آثار شاه قاورد سلجوقی است.
*** مردم بافق 400 سال حمام مزبور را ضیافت نمودند تا اینکه در سال 1358 خورشیدی در زیر خاک مدفون و به پارکینگ تبدیل شدو انشاا... میراث فرهنگی همت کرده آنرا از زیر خاکها بیرون کشد.