نمایش خبر نمایش خبر

بهترین آموزگاران، چه ویژگی هایی دارند؟!

بهترین آموزگاران، چه ویژگی هایی دارند؟!


به نام آنکه جان را فکرت آموخت و با سلام!

از ویژگی هایی که یک آموزگار را در زمره ی بهترین ها قرار می دهد، پر انرژی بودن و سر زندگی است. معلمانی که جسم و روحی سالم، بدنی و انگیزه ای قوی دارند در طول مدت خدمت، هرگز احساس خستگی نکرده، توانایی های خود را حفظ می کنند و بدیهی است که چنین خصوصیاتی را به دانش آموزان نیز انتقال داده، نشاط و بالندگی را به قلب و ذهن آنها ترزیق خواهند کرد. البته لازم به ذکر است که مسئولان آموزش و پرورش، از مدیر و معاون مدرسه گرفته تا وزیر، باید برای حفظ شأن و منزلت، رفاه و معیشت، تقویت بنیه ی علمی و... فرهنگیان، تدابیری اندیشیده باشند که حداقل، آموزگاران و دبیران شاغل که با آینده سازان جامعه سر و کار دارند، هیچ دغدغه ای جز معلمی نداشته باشند. (اگر چه تمام افراد با سواد، متخصص و متعهد امروز، محصول زحمات دیروز بازنشستگان آموزش و پرورش هستند) آموزگارانی بهترین اند که دانش آموزان را دچار«سوء هاضمه ی علمی» نمی کنند. بدین معنا که اولا مطالب درسی را به صورت فشرده، تکراری و خسته کننده آموزش نمی دهند بلکه به بچه ها فرصت نفس تازه کردن، تجزیه و تحلیل، تحقیق و اظهار نظر خواهند داد. و ثانیاً چیزهایی به بچه ها می آموزند که مورد علاقه، کاربردی تر و مفید ترند و در آینده مشکلی از زندگی بچه ها که مردان و زنان فردایند حل می کنند. برای مثال در علوم تجربی پایه ی ششم از مبحث چگونگی تهیه و مراحل تولید کاغذ، سریع رد می شوند و در عوض، در رابطه با کاربردهای کاغذ، راههای صرفه جویی در مصرف آن و... بیشتر، وقت می گذارند و نقطه نظرات و پیشنهادات تک تک بچه ها را جویا می شوند.

آموزگاران ماندگار، برای ایجاد مشارکت، تنوع وامید، مرتباً موقعیت های موفقیت آمیز، فراهم کرده، در بچه ها ایجاد انگیزه و اشتهای یادگیری می نمایند، مثلاً در زنگ خطاطی و تمرین خوشنوسی از روی متن دروس فارسی، برای آنهایی که خطشان خیلی خوب است 7 سطر، و برای متوسط ها 4 سطر و برای آنها که بد خط هستند، یک یا دو سطر، بیشتر تعیین نمی کنند. تا همه با دقت، علاقه و بدون عجله، خوش بنویسند و همگی احساس پیشرفت و رضایت نمایند.

بهترین معلمان، آنانی هستند که از مطالعه ی مداوم، تحقیق و بررسی، جستجو در اینترنت و... هرگز غافل نمی شوند تا مجبور به تکرار مکررات نشده و هر روز، حرفی تازه، نکته ای علمی، خبری جدید و ایده ای ناب را به عنوان سوغات به کلاس ببرند. اما کلام آخر؛ درس خواندن بچه ها دو گونه است؛ عده ای به علت علاقه مندی، کنجکاوی و داشتن اشتهای سیری ناپذیر برای دانستن، میل به یادگیری دارند و برخی دیگر برای نمره گرفتن در امتحانات، خود را مجبور به یادگیری می دانند. بدیهی است که محصول نوع اول، تربیت دانش آموزانی خلاق، با نشاط، فعال و آزاد اندیش خواهد بود و حاصل یادگیری نوع دوم، بار آمدن افرادی مُقَلد، بی انگیزه، کم تحرک، بیزار از درس و مدرسه و فراری از دانش و دانستن می باشد... ادامه دارد...

 

علی اصغر کلانتری